Aktorka filmowa i teatralna. W 1935 roku ukończył Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej w Warszawie. Przed wojną debiutowała rolą Meli Barskiej, rywalki Stefci, w filmie "Trędowata". W swoim drugim filmie "Serce matki" odtwarzała główną rolę Elżbiety Borzęckiej, która walczy o uczucie adoptowanej córki z jej biologiczną matką. Karierę młodej gwiazdy polskiego melodramatu przerwał wybuch II wojny. Trzy filmy, w których grała główne role: "Przez łzy do szczęścia", "U kresu drogi", "Żona i nie żona", weszły na ekrany w okresie okupacji. Po wojnie pojawiała się w teatrach: lubelskim, warszawskim, łódzkim. W filmie można było ją obejrzeć dopiero w 1958 roku, grającą małą rolę w filmie "Zamach". W komedii z życia teatru "Jutro premiera" wcieliła się w Janinę Radwańską, wielką gwiazdę, która zdaje sobie sprawę z upływającego czasu i angażuje się w romans z młodym Tadeuszem Janczarem. Potem Irena Malkiewicz najczęściej pozostawała aktorką drugiego i trzeciego planu. Pojawiła się w filmach: "Pasażerka", "Popioły", "Sanatorium pod klepsydrą", "Trędowata" oraz "Dom świętego Kazimierza". Pod koniec lat 80. Irena Malkiewicz wycofuje się z aktorstwa. W 1995 dostaje Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy z okazji stulecia kina. Wraz z nią odznaczenie odebrały inne gwiazdy kina przedwojennego: Mira Zimińska i Lidia Wysocka. Było to jedno z czterech odznaczeń, które aktorce wręczono w ciągu ponad 50 lat jej pracy. Żołnierz Armii Krajowej, uczestniczka powstania warszawskiego. Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 346-1-1). [Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl, Wikipedia].