Właściwie: Marian Jacek Woszczerowicz. Aktor, reżyser teatralny. W 1920 ochotniczo wstąpił do wojska. W 1922, po zdaniu matury, rozpoczął studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Dwukrotnie (1923, 1924) składał egzamin do Instytutu Reduty, w sezonie 1924/25 był jego słuchaczem. W latach 1925-27 należał do wileńskiego zespołu Reduty, grał, pełnił obowiązki administracyjne, garderobianego, statysty. W następnych latach występował w Poznaniu, Łodzi, Lwowie i Warszawie. W latach 1939-41 był aktorem Państwowego Polskiego Teatru BSRR w Grodnie i Białymstoku, wraz z A. Węgierką prowadził studio aktorskie przy tym teatrze. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej przedostał się do Wilna, gdzie pracował jako robotnik. Od czerwca 1943 ukrywał się, unikając wystąpienia w niemieckim filmie o Katyniu. We wrześniu 1944 znalazł się w Lublinie, gdzie w Teatrze I Armii Wojska Polskiego wyreżyserował "Wesele" i zagrał w spektaklu Stańczyka; z zespołem tym, przez Kraków i Katowice, dotarł w marcu 1945 do Łodzi. W sezonie 1945/46 nadal występował w Teatrze Wojska Polskiego, w latach 1946-48 w Teatrze Kameralnym Domu Żołnierza. Od maja 1948 grał w Teatrze Śląskim w Katowicach, a od listopada w Starym Teatrze w Krakowie. W 1948 związał się z teatrami Warszawy: Rozmaitości (1948/49), Polskim (1949-52, 1957-60), Narodowym (1952-57), od 1960 do końca życia należał do zespołu Teatru Ateneum. W latach 1946-52 był wykładowcą warszawskiej PWST (do 1949 z siedzibą w Łodzi). Występował w radio i teatrze tv. Był wybitnym aktorem charakterystycznym, do czego predestynowały go warunki zewnętrzne (był niski, krępy, o zbyt długich rękach i płaskim, chrapliwym głosie). [FilmPolski]