Portret dyrygenta, Herberta von Karajana, który jest pierwszym światowej sławy muzykiem rozpoznawalnym poza kręgiem muzyki klasycznej. Karajan był pionierem w dziedzinie nagrywania dźwięku i obrazu. Dokument niemieckiego filmowca, Erica Schulza, porusza kwestię najważniejszą dla artysty, czyli potrzebę utrwalenia artystycznego dziedzictwa w najlepszej możliwej formie i stworzenie dźwięku tak doskonałego, że niemożliwe byłoby uzyskanie go w sali koncertowej. W obrazie użyto wielu wcześniej niepublikowanych archiwaliów, ukazujących pracę, próby i nagrania Karajana. Film uzupełniono wywiadami z inżynierami, asystentami i artystami, którzy z nim współpracowali.