W skali świata wojna jest zawsze - dalej albo bliżej. W filmie widzimy tragiczny dzień z wielu perspektyw. Narratorka prowadzi rozmowy, przegląda fotografie i dokumenty, opowiada też o innych wojnach, o innych dzieciach: japońskich, kambodżańskich, bałkańskich, rwandyjskich, syryjskich. Nagrania dokumentalne mieszają się z animacją tworząc coś w rodzaju pejzażu świata wewnętrznego.