In deze korte film uit 1967 probeert filmmaker Henry English een context te plaatsen rond de vlagen van noten en expressie van saxofonist en componist Marion Brown. Naast performancebeelden en scènes uit Browns omgeving staan ​​de gesproken observaties van de muzikant waarin hij, met een zacht Georgia-accent, iets uitlegt over wie hij is en hoe de door hem gekozen vorm van expressie (wilde, vrije lijnen van spontaan geluid) misschien niet zo is. buitenaards zoals het in 1967 moet hebben geleken. (Austin Film Society)