Deze korte speelfilm, een vroege regie van Alan Parker, toont de realiteit van het leven tijdens de luchtaanvallen tijdens de Tweede Wereldoorlog, zonder dat de traditionele 'Blitz-geest' zo vaak in beeld wordt gebracht. Eric brengt de nachten door in een stenen schuilkelder met zijn vader, zus en haar schreeuwende kinderen, en elk bombardement brengt tranen met zich mee over het verlies van zijn moeder bij een eerdere inval. Als hij hoort dat zijn geliefde geëvacueerd moet worden, bezwijkt hij uiteindelijk onder de stress.