In een merkwaardig uitziend oud ziekenhuis wacht een ouder echtpaar, Carlo en Clara, liefdevol hand in hand op hun beurt. Er moet een keuze worden gemaakt en de vrouw begint te aarzelen. Alleen de woorden van de liefdevolle Carlo zullen angst in moed kunnen veranderen. Op een gegeven moment maakt de setting plaats voor animatie, gesuggereerd en overlapt door de woorden van Clara. Het leidt de luisteraar tot een diepe reflectie op het leven. De korte evocatie van de magie van het bestaan ​​is afgedrukt in de diep ontroerde glimlach van de vrouw, die ervan overtuigd is dat het leven op aarde niets anders is dan een stadium van de eeuwigheid.