Βρισκόμαστε στο 2010, σε μια περίοδο προσωπικών απωλειών αγαπημένων προσώπων για την σκηνοθέτρια σε μια εποχή που συμπίπτει με τη δραματική όξυνση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Βλέποντας αυτά τα ξεχασμένα ημερολόγια οξειδωμένα από το χρόνο προβάλει η ανάγκη να κινηματογραφήσει στιγμές από δύο καινούργιες χρονιές της ζωής της το 2010 και το 2011, προσωπικές μεν, αλλά σε ένα περιβάλλον κοινωνικών αναταραχών.