1868, Θεσσαλικός κάμπος. Ο Θανάσης Βάρδας είναι ένας λεβεντάνθρωπος που καταδιώκεται από μια συμμορία Τουρκαλβανών και αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον 5χρονο γιο του Γιώργη σ' ένα μοναστήρι στα Μετέωρα.