Το «Πρώιμο Καλοκαίρι» του Ιάπωνα σκηνοθέτη Yasujiro Ozu καταπιάνεται για άλλη μια φορά με το προσφιλές θέμα του, την ιαπωνική οικογένεια. Σε αυτήν την ταινία, η οικογένεια παρουσιάζεται μ' ένα λιγότερο δραματικό ύφος, σταθερό όμως στους μινιμαλιστικούς κανόνες και την αφαιρετική διήγηση στην οποία έμενε πιστός ο σκηνοθέτης σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Θέμα της αυτή τη φορά, η αποκατάσταση της κόρης της οικογενείας Noriko μέσα από μία κοινωνία που αλλάζει δίνοντας μεγαλύτερες ελευθερίες στην ίδια τη γυναίκα. Στιγμές, σκηνές, καταστάσεις οικογενειακής ζωής που παίρνουν το χρόνο τους χωρίς να βιάζονται και χωρίς να γίνονται ούτε για μία στιγμή κουραστικές στους θεατές. Αποφάσεις αμφίθυμες και καταλήξεις που τελικά είναι καλοδεχούμενες αφού έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει άλλη επιλογή δράσης.