«Το άλογο που κλαίει», ταινία που δεν έγινε καθόλου κατανοητή στην εποχή της, θεωρείται σήμερα το λυρικό αριστούργημα του Ντονσκόι. Ο σκηνοθέτης, χωρίς να εγκαταλείπει το γνώριμο ρεαλιστικό ύφος του, αφήνεται να παρασυρθεί από τη δύναμη της ιστορίας του, μια ουκρανική εκδοχή του Τριστάνου και της Ιζόλδης. Από ένα χείμαρρο συναισθημάτων, μουσικής και χρωμάτων που απογειώνουν την ταινία στο χώρο της καθαρής ποίησης, του μύθου, της λαϊκής φαντασίας.