Βοσνία, 1995, η έβδομη μέρα της ειρήνης. Μια μονάδα μηχανικών καθαρίζει τα ναρκοπέδια στα σύνορα ανάμεσα στις –μέχρι πρότινος– αντιμαχόμενες παρατάξεις. Κάθε στρατιώτης κουβαλά το δικό του φορτίο από εμπειρίες που έζησε στην πρώτη γραμμή· καθένας τους αντιμετωπίζει με το δικό του τρόπο τους φόβους του. Κάποιοι έχουν αυτοκαταστροφικές τάσεις, κάποιοι χαίρονται που είναι ζωντανοί, άλλοι αναζητούν καταφύγιο στην προσευχή. Και τότε, στα χαλάσματα ενός κατεστραμμένου εργοστασίου, ανακαλύπτουν ένα εντοιχισμένο υπόγειο – και μέσα εκεί έναν άντρα, που κάθεται ήσυχα πίσω από ένα γραφείο, μ’ ένα τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα, σαν να τους περίμενε. Το κουτί της Πανδώρας ανοίγει...